Jackie in een brief aan Jack

Een paar dagen geleden schreef ik een blog over mijn profielwerkstuk. Nog niet gelezen? klik dan hier. In deze blogpost schreef ik over het eindproduct van mijn profielwerkstuk. Een tijdschrift, wat ik vanuit Jackie Kennedy heb gemaakt. In het tijdschrift publiceerde ik een brief. Een hele persoonlijke brief, die Jackie aan haar overleden man John F Kennedy (Jack) schreef, na zijn moord. De brief is fictie en dus door mijzelf bedacht. Ik heb echter wel geprobeerd zo veel mogelijke verwijzingen erin te stoppen, naar het leven van Jackie Kennedy. Ik heb hele positieve reacties op mijn zelfgeschreven brief ontvangen en wil hem jullie dan ook graag laten lezen. Hieronder de brief.

Aan mijn Jack,

Het is donker buiten. Het is donker in huis. Het is nacht.
Dit is weer een nacht, waarin je niet naast me ligt. Weer een avond waarin ik naar het plafond ligt te staren van onze veel te grote kamer, in dit veel te grote huis. In een paar dagen zal ik het huis verlaten. Dan is het echt over met het presidentschap. Hup hup, in een haast, want de Johnsons staan al klaar om in te trekken. Ik vind het zo’n gek idee, dat je vervangen wordt. We worden allemaal vervangen. Alsof het niets is. De president dood? dan is hier meteen de volgende.
Zo veel nachten heb ik naar dit plafond liggen staren. Ik heb zo veel aan je gedacht Jack. Ik heb besloten helemaal maar niet meer te gaan slapen. Het lukt me simpelweg niet. Zodra ik mijn ogen sluit ben jij het enige wat ik zie. Ik zie de angst in de ogen van John Connaly, de stress van de chauffeur, ik beleef het hele moment keer en keer op nieuw. Toch is dit niet de enige reden waarom ik mijn ogen niet durf toe te doen, en me durf laten weg te zakken in de zachte kussens. Het moment opnieuw beleven is namelijk maar een halve keer zo lastig als wakker worden. Dat is namelijk het moment waarop ik keer op keer moet beseffen dat jij er niet meer bent.
Dit is het enige moment van de dag waarop mezelf toelaat te denken. Overdag staat mijn automatische piloot aan, met Bobby die aan het stuur trekt als het even niet goed gaat. Alleen als ik in bed lig, mag ik denken en voelen. Het is donker en in ben alleen. De gordijnen zijn dicht en niemand kan mij zien, geen fotograaf of journalist op de loer. Ik ben uit het zicht, ik voel me onzichtbaar. Dan pas mag ik.

Twee dagen geleden was de rouwstoet. Het is helemaal goed gegaan. Al die eindeloze discussies die ik met Bobby heb gevoerd, allemaal voor niets. Hij wilde niet dat ik zou meelopen, maar ik was niet bang Jack. Ik was helemaal niet bang. Hij wilde me beschermen. Beschermen tegen idioten Texanen met pistolen. Hij zorgt goed voor me hoor, wees maar niet bang. Die broer van jou is een taaie. Ik weet dat hij dingen weet en verbergt en dat hij soms ook de neiging heeft even neer te storten, maar zolang ik in de kamer ben, houdt hij zich groot.
Bobby wist het zelfs eerder dan ik, maar wilde me niets vertellen. Ze hebben namelijk iemand opgepakt, waarvan ze denken dat hij jouw heeft neergeschoten. Ene Lee Harvey Oswald. Het proces is in volle gang en als het aan mij ligt, zal de dader weten wat hij heeft gedaan. De kogel dwars door jouw schedel heen gejaagd. Oh jouw schedel Jack. Ik heb het geprobeerd, om hem bij elkaar te houden. Ik heb je vastgehouden en naast je gezeten. Ik hield je vast in het geweld, in de snelheid van de rijdende auto. En je favoriete pakje Jack, ik hield hem aan. Ik heb ze laten zien wat ze hebben gedaan. Ik deed hem pas uit toen ik weer thuis was. Nou ja thuis, het is mijn thuis niet eens meer.

Ik zag het al helemaal voor me. Jij en ik Jack, samen met Caroline en John-John een gelukkige toekomst tegemoet in Virginia. Weg van de regeltjes en weer even een normale burger. We zouden samen op het gazon zitten en naar de kinderen kijken terwijl ze speelden. Ook zij weer echte kinderen, weg uit de spotlight.
We hebben geweldige kinderen, Jack. Bij Caroline kwam het besef pas toen we jouw in je kist naar de ceremonie liepen. Vertellen aan onze kinderen dat ze geen vader meer hadden, is het lastigste wat ik ooit heb moeten doen. Je dochter is een sterke meid, maar ze mist je Jack, ze mist haar vader. Ik vertelde haar dat je nu bij Patrick en Arabella bent. Die hebben hun vader immers ook nodig. Als je bij ze bent, vertel ze de heldhaftige verhalen van hun vader maar, die moeten immers altijd verteld worden.
Voor John-John is het een ander verhaal. Ik heb het idee dat het kwartje nog niet is gevallen. Hij weet dat er iets aan de hand is, maar hij is simpelweg te jong. Gisteren vroeg hij nog aan me wanneer papa thuis komt. Ik vertelde hem dat hij nu in zijn hart woont. Je woont ook in de mijne, Jack.

Je wordt zeker niet vergeten, wees daar maar niet bang voor. Niet alleen je dierbaren, maar ook het Amerikaanse volk heeft het over de verschrikkelijke gebeurtenis. Het zou me zelfs niet verbazen als de Europese media er ook vol van staat. Zowel Oost als West, het woord wordt verspreidt. Ik vind het bijna ironisch, al die journalisten. Ik word er nu zelfs een beetje moe van, van iedereen die verhaal komt halen. Wie weet Jack. Als ik toen der tijd naar Frankrijk was gegaan en ook journalist was geworden, had ik nu ook wel op de stoep gestaan met mijn notitieboek vol vragen en had ik je first lady dan wel ondervraagd. Nu sta ik in haar schoenen. Het is zo bijzonder hoe het leven kan verlopen. Van één ding ben ik zeker Jack. Als ik had geweten wat me allemaal te wachten stond, de moeilijkheden die we samen moesten trotseren, jouw dood op deze manier meemaken, ik had het alsnog gedaan. Ik had je kinderen, zelfs degene die het niet hebben gehaald, nog steeds gedragen. Ik had me alsnog door de drama van affaires en verjaardags liedjes heen gesleept, want aan het einde was jij toch degene voor mij. Ik had alsnog je achternaam aangenomen en je trouwring aan mijn vinger geschoven. Jij was de Kennedy met een toekomstvisie, de zoon die het helemaal ging maken. En om eerlijk te zijn Jack, had ik niets liever gewild dan de presidentsvrouw te zijn, zolang jij de president maar bent.

Camelot voelt leeg zonder jouw. Het is nu aan Guinevere om het zwaard uit de rots te trekken, maar de vraag is of ze het aankan zonder haar Lancelot. Aan het eind van de dag Jack, is de weg naar Camelot toch de weg die jij hebt bewandeld.

Het gaat je goed daarboven. Als je hier benden aan Camelot hebt kunnen bouwen, zal je in de hemel ook een Arthur zijn.

Jackie